twee stromenland

19 januari 2015

De dag van de Schapen, schapen en tweestromenland in Nieuw Zeeland

Vanochtend op. Wat een gemak. We kunnen zo in huis gebruik maken van alle faciliteiten.

We gaan onderweg wat ze hier ook noemen Mesopotamie.

Zie hieronder de informatie van de website http://www.mesopotamia.co.nz/history.html

Geschiedenis

De naam Mesopotamië afkomstig uit het Midden-Oosten en betekent 'het land tussen twee rivieren' - het origineel van de rivieren waren de Tigris en de Eufraat. Mesopotamië Station ligt tussen de rivieren Rangitata en Forest Creek en werd genoemd door Samuel Butler in 1860.

“I went up my mountain in a fog, and then got above the mist; going higher and higher, I would look down upon a sea of whiteness, through which would be thrust innumerable mountain-tops that looked like islands. I am there now, as I write, I fancy that I can see the downs, the huts, the plain and the river bed – that torrent pathway of desolation, with its distant roar of water, oh wonderful! Wonderful! So lonely and so solemn, with the sad grey clouds above and no sounds save a lost lamb bleating upon the mountain-side, as though its little heart were breaking.”
Erewhon, Samuel Butler

Samuel Butler, Engels schrijver en auteur van de satire 'Erewhon' , is de meest bekende voormalige bewoner van Mesopotamië. Hij woonde eerst in een kleine 'V' hut in Forest Creek en twee maanden later verhuisde hij in de huidige hoeve . Het is vanaf die datum in 1860 dat Mesopotamië Station tot stand kwam.

U kunt de overblijfselen van de oorspronkelijke hoeve bezoeken en te zien wat Samuel Butler memorabilia, en dan dwalen up Forest Creek naar de originele 'V' hut zien.

Andere opmerkelijke eigenaars zijn de broers Generaal en JR Campbell en George McMillan. Malcolm Prouting kocht het station in 1945 en het is nog steeds eigendom van en wordt beheerd door de familie Prouting.

We zijn er rechtstreeks naar toegegaan via Peel Forest. Een geweldige mooie plek. Hiervan zijn foto’s bij de beschrijving van 2e kerstdag. Hier is ook de school waar Cathy les gaf.

We zijn weer op het gravel pad terechtgekomen. Gijs raakt er ook aan gewend dus geen probleem met rijden. Behalve als de takken te laag hangen dat kan niet.

We komen terecht in een gebied met vooral schapen en schapen. De mensen zijn bezig met het omzetten van de schapen.

Onze manier van rijden is treuzelen uitstappen en over het land kijken.

Geweldig mooi om te zien de verschillen maar vooral wat ons raakt is de helderheid, de vormen. Het landschap spreekt Gijs tot de verbeelding. Hij ziet overal vormen in. Zie foto van het klavervierblad in de berg.

Overal zijn er veebedrijven herten, koeien en hoe verder we komen bij Mesopotamia schapen schapen. Vooral Merinoschapen.

Wikipedia:                                                                                                                Het merinosschaap is een van de bekendste schapenrassen in de wereld. Het is het meest voorkomende schapenras ter wereld en wordt over het algemeen geprezen voor de kwaliteit van de wol. Er zijn twee soorten merinosschapen te onderscheiden. Schapen zonder hoorns (of alleen kleine stompjes) en gehoornde merinosschapen met lange spiraalvormige hoorns die dicht bij het hoofd groeien. De rammen hebben meestal hoorns en de ooien niet.

Wol

Er zijn zowel vlees- als wolmerino's. Het schaap is het bekendst om zijn wol. Dankzij de vele huidplooien produceert één schaap wel vijf kilo wol per jaar. De wolmerino blinkt niet alleen uit in de hoge wolproductie, maar ook in de bijzondere kwaliteit van die wol. Per vierkante centimeter groeien bij een merino tien keer zoveel haartjes als bij een gemiddeld ander schaap. De wol heeft een zeer fijne structuur en is daarom zeer geschikt voor tal van toepassingen. Zo wordt het gebruikt voor gordijnen of om te vilten, maar het is ook erg bruikbaar voor kleding, omdat de stof niet kriebelt.

Historie

Van oorsprong komen de merino's bij een kleine Berberstam uit Noord-Afrika (Marokko) vandaan. Aan de Moren is het succes van het merinosschaap te danken. Toen zij in Spanje heersten hebben zij de 'Mesta' opgericht, een soort gilde van schapenboeren die het fokken van schapen in goede banen moesten leiden.

De Spanjaarden kruisten deze met Spaanse schapen, wat uiteindelijk geresulteerd heeft in het nu bekende schapenras. In de middeleeuwen werd het merinosschaap als exclusief Spaans gezien en werd het cadeau gedaan aan hooggeplaatste gasten.

In 1519 namen Spaanse troepen de merinosschapen voor het eerst mee de landsgrenzen over. Vanaf die tijd werden steeds meer schapen geëxporteerd.

We rijden door tot dat we er bijna zijn. Bij de foto’s zien jullie nog een foto van de school op Mesopotamia. Deze school is nu dicht. Kinderen worden er opgehaald met schoolbus. De kinderen zitten nu heen en terug 56 km in de bus. Je moet er wat voor over hebben om naar school te gaan.

Bij aankomst waaiden het behoorlijk hard. Deuren goed vasthouden anders vliegen ze eruit.

Na een goede lunch dat doen we natuurlijk altijd keren we om en gaan terug.

Op de terugweg komen we aan vlak bij een farm waar schapen in kralen staan. Een jonge man komt aangelopen en vraagt of we ook willen komen kijken.

De schapen worden gedipt. Het betekent dat ze ondergedompeld worden zodat ze geen last hebben van ongedierte. Eens in het jaar. Vader Moeder en hun zoon zijn met het werk bezig. Waarbij de honden niet ontbreken. Het gaat allemaal in rustig tempo. Ze vertelden dat ze 8000 schapen hadden. Dus er is altijd werk aan de winkel.

Het is behoorlijk aanpakken. Wij zouden zeggen in een onherbergzaam gebied. Zij woonden hier al meer dan 30 jaar.

Gijs krijgt de smaak te pakken en gaat meehelpen om de schapen uit bad te krijgen.

Goed om te zien en mee te maken hoe mensen hard moeten werken om de kost te verdienen.

Hierna gaan we door onze tocht vervolgen over het gravel.

We brengen nog even een bezoek aan de kerk van Mount Peel en aan de begraafplaats. Waren we de 26e  december ook geweest. Alle lelies zijn uitgebloeid.

Door naar huis. Ad was ’s morgens al bezig om Geit te bakken en te stoven. Het is wilde geit. Het was een flinke bout die klaargemaakt moest worden.  We hebben in elk geval met smaak zitten smullen. De saus en het vlees voortreffelijk. De smaak zal ons de komende tijd bijblijven.