vertrek met weemoed

Donderdag 22 januari

Vertrek met weemoed

Vanochtend vroeg wakker. Bekend probleem natuurlijk als je gaat reizen. Wij sliepen naast een bouwput waar 24 uur gebouwd wordt. Dus geen aanrader om tot rust te komen. Wel beseffend dat een heleboel herbouwd moet worden.

Dan een bed dat met alles meeveert ook geweldig als je rust wil hebben.

We zijn dan ook op tijd opgestaan en vroeg naar het vliegveld gegaan de shuttle bus bracht ons.

Dat was dat. Op het vliegveld konden we meteen al inchecken. We werden prima geassisteerd en alle onzekerheid over de bagage ed. Wat dat betreft kun je ook wel in de ban zijn van zaken als iets niet lukt. Beseffend dat het eindelijk tot een oplossing zal komen.

We konden daarna meteen beginnen aan ons ontbijt en tevens was het even rust op de plaats. Nog genieten van de lucht van Christchurch. Tevens nog kijken naar een beeldende vorm zie foto’s. Het zou zeker ook een reclame kunnen zijn voor TATA Steel. Mooi gemaakt. Het valt trouwens op dat op verschillende plaatsen veel beeldende vormen staan opgesteld. zie de volgende website http://www.stuff.co.nz/the-press/news/7513826/Shining-artwork-reflects-airport

Na het goede wachten door de beveiliging en richting boarding.
Beiden hebben we een voldaan gevoel wanneer we zoals Gijs het noemt met de bus omhoog gaan.

Met weemoed kijken we door de raampjes naar heet zuidereiland. We hebben er een goede tijd doorgebracht. Verbonden met elkaar en met de mensen die er wonen. Met name met de mensen rondom Ad en Cathy. Nieuw leven gezien Freya en Edmund. De kleinkinderen van Ad en Cathy en de achterkleinkinderen van Beb en Kees.

We snappen een heel klein beetje hoe Santpoort en Geraldine met elkaar verbonden is.

In de afgelopen maand hebben wij met zijn tweeën kunnen ontdekken hoe verrassend het is om opnieuw te kijken naar de wereld. Beiden niet in beslag genomen. Beiden de tijd om te ervaren wat kleuren, lucht, land, water, mensen, dieren en planten kunnen betekenen.

Niet voor niets dat scheppingsverhalen op nieuw gelezen kunnen worden.

Beiden hoog nu in de lucht.

We genieten van een helder uitzicht en zien in vogelvlucht de routes die we gereden hebben.

Na een kleine 90 minuten landen we in Auckland.

Dan gaan we te voet nu zonder bagage over de groene lijn. Een mevrouw die onderweg is naar haar zieke moeder in Karlsruhe maakt een foto van ons. Naderhand komen we met elkaar in gesprek. Zij met de spanning hoe ze haar moeder zal aantreffen. Een heel andere manier van reizen dan terug komen van een vakantie. Verschillende van ons weten wat het betekent wanneer mensen ver van elkaar zijn en eigenlijk wil je dicht in de buurt zijn. Afstand kan dan pijnlijk zijn. Hoe goed het is als mensen afstand willen overbruggen.

Het bij elkaar zijn betekent het samen kunnen beleven.

Aukland op dit moment zonder stress kijkt ons vriendelijk aan. Wij kijken anders nu we weten dat het goed is. Een vliegveld volmensen met alle nationaliteiten en kleuren. Gijs ziet natuurlijk weer een aantal uitzonderlijk uitgedoste mensen. Hij geeft mij een hint. Het blijft hem natuurlijk opvallen. Gijs is een beetje mijn bril.

De hectiek bij Boarding is ook fascinerend. De grondstewardessen die continue aan het checken zijn. De deuren die dicht blijven tot een signaal binnen komt. Eerst de gehandicapte mens en de gezinnen met kinderen. Dan natuurlijk de business. Mensen lopen dan ook er echt business bij. Harry zou zeggen daarna komt het klootjesvolk.

Goed we zitten richting Hongkong en weten dat het lange zit is. 11 uur vliegen. Boven de oceaan. We zitten goed bij het raam, Gijs heeft zijn beenruimte dus die kan vooruit.

Het is nu jullie tijd drie uur in de middag in Hong Kong is het nu bijna 21.00 uur. We zijn net geland in Hongkong. We hebben straks rond zes uur jullie tijd de volgende vlucht van 12 uur. Beiden natuurlijk een beetje murf van het vele zitten. Wel voldaan en verheugen ons er op dat Ben ons morgenochtend ophaalt op Schiphol.

Je past je als mens makkelijk aan en je laat je leiden door wat noodzakelijk is. Het moet toch echt je beroep zijn om als Stewardess te willen werken. Ik zou volledig gedesoriënteerd raken. Plek tijd enzv.

Jullie allen bijzonder bedankt voor het lezen van onze verhalen en reageren.

Wij hebben een mooie reis gehad en veel mogen beleven. Ik denk dat elke reis dat in zich kan hebben en dat je daarvoor niet naar de andere kant van de aardbol hoef.